Белорусы Москвы: BelMos.ru
Новость проекта от 22.11.2019
Адрес в Интернет: https://www.belmos.ru/news.php?id=323 


Памяти Ивана Бурсова

Месяца не дожил до своих девяноста двух поэт Иван Бурсов, один из основателей в 1988 году Московского товарищества белорусской культуры имени Франтишка Скорины, автор стихотворения «Янка Купала в Москве», посвящённого долгожданной установке на Кутузовском проспекте памятника поэту.

Иван Бурсов. Янка Купала в Москве

На Кутузовском проспекте столицы установлен памятник Янке Купале.

Он вновь в Москве...

Для многих незнакомый,

Пройдя нелегкий путь длиною в жизнь,

Стоит в раздумье, далеко от дома,

На зыбкие перила опершись.

Нет, бронза лик его не изменила,

Не погасила взгляд его живой,

Он смотрит в даль,

Не зная, что перила

Готовы рухнуть за его спиной.

Он весь в полете мыслей и стремлений,

В тревожных думах о родной земле...

Над ним шумят деревья, —

Светотени,

Как отраженье мыслей — на челе.

Он вновь в Москве...

Москва его впустила, —

С трудом, но узнает его Москва.

Нет, время лик его не изменило:

Купала жив.

И Беларусь жива!

8 июля 2006

Іван Цярэшкавич Бурсаў нарадзіўся 19 снежня1927 г. у горадзе Клімавічы Магілеўскай вобласці ў сям'і ваеннаслужачага. Працоўны шлях пачаў у 1945 г. счэпшчыкам вагонаў на Чэлябінскім металургічным заводзе. Працаваў на Мінскім трактарным заводзе (1953-1957). У друку выступаў з 1953 г. Пісаў на расейскай мове. У 1962 г. скончыў Літаратурны інстытут у Маскве. Працаваў рэдактарам аддзела прозы часопіса «Нёман» (1962-1964).

З 1965 г. жыў ў Маскве. Сябра СП СССР з 1964 г.

У Маскве выдаў зборнікі вершаў «Близкие звезды» (1960), «Лобжанка-речка» (1967), «Горсть» (1970), «Праздник света» (1976), «Грамота лет» (1977), «Песочные часы» (1981), «Круг» (вершы, паэма, 1986); у Мінску выдаў «Косая сажень» (1964), «Среда» (1972), «Грамота лет» (1977), «Помня о любви» (1980), «Уста» (вершы, паэмы, 1984), «Колесо обозрения» (вершы, паэмы, 1988).

Для дзяцей выйшлі кніжкі прозы, вершаў і казак «Едет лес» (1961), «Как Дед Мороз для зайчат построил мост» (1963), «Как звери к зиме готовятся» (1966), «Матрешкины сказки» (1968), «Сказки с присказками» (1968), «Веселые небылички» (1970), «Ванька-Встанька» (1973), «Страна Голубого Солнца» (1973), «Вы слыхали?» (1975), «Сказки, полные чудес» (1979), «Девяносто пять ежей» (1982), «Сорок сорок» (1988)

. Перакладаў з беларускай і ўкраінскай моў на расейскую. У яго перакладах асобнымі выданнямі выйшлі зборнікі паэзіі Р. Барадуліна «Целиноград» (1961), «Раскидач» (1969), «Кошки в лукошке» (1985), Г. Бураўкіна «Голоса расстояний» (1964), У. Караткевіча «Вечерние паруса» (1969), В. Зуёнка «Основа» (1972), «Молчание травы» (паэма, 1987), А. Астрэйкі «Приключения деда Михеда» (1974), Е. Лось «Песня твоей сестры» (1977), К. Цвіркі «Закон воды» (1978), Д. Бічэль-Загнетавай «Где ходят босиком» (1987) і інш.

Іван Бурсаў: Жырафы

Вечарам зімовым

З шафы

Ціха выйшлі

Дзве жырафы.

Пасядзелі ў крэсле

І на печ палезлі.

А на печы –

Слепата.

Наступілі

на ката.

Кот руды

Не меў бяды,

Спаў,

Ды ўскочыў:

– Вы куды?

Фыркнулі жырафы:

– Уцякаем з шафы!..

Цераз печ,

Цераз раку

Пойдзем мы

У Афрыку!

Пераклад Рыгора Барадуліна




Распечатано с сайта "Белорусы Москвы": BelMos.ru